Kim Myhr / Sympathetic Magic

Kim Myhr / Sympathetic Magic

---

• 21.10.2023 | 20:00

---

• Skład

  Kim Myhr / Sympathetic Magic /

  Kim Myhr – gitara, syntezatory, Anja Lauvdal – organy, syntezatory, Håvard Volden – gitary, David Stackenäs – gitary, Adrian Myhr – gitary, bas, Hans Hulbækmo – perkusja, Michaela Antalová – perkusja, Ingar Zach – instrumenty perkusyjne

---

Norweski gitarzysta i kompozytor Kim Myhr regularnie wydaje płyty pod własnym nazwiskiem i z większymi składami. Przez ostatnie piętnaście lat zagrał wiele koncertów zarówno w Europie, jak i w obu Amerykach, Azji czy Australii. Solowe wydawnictwa Norwega były nominowane do prestiżowej nagrody branżowej Nordic Music Prize.

Wcielając się w rolę kompozytora napisał muzykę dla takich cenionych grup jak kanadyjski kwartet smyczkowy Quatuor Bozzini, Kitchen Orchestra, Trondheim Jazz Orchestra i Australian Art Orchestra. W 2012 opublikował wspólne wydawnictwo z norweską wokalistką Jenny Hval i Trondheim Jazz Orchestra zatytułowane „In The End His Voice Will Be The Sound Of Paper”. Współpracował również między innymi z perkusistą australijskiego The Necks (m.in. w projekcie Circadia i na swoich solowych płytach), Lasse Marhaugiem, Christianem Wallumrødem, poetkę Caroline Bergvall, Jimem Dinleyem, Hansem Hulbækmo, Joe Talią, Ingarem Zachem i wieloma innymi artystami.

Szczególne miejsce w twórczości Myhra zajmuje 12-strunowa gitara akustyczna, na której to eksperymentuje od wielu lat, poczynając od pierwszej solowej płyty „All Your Limbs Singing” (2014), po najnowsze dzieło „Sympathetic Magic” (2022). I to właśnie ten ubiegłoroczny materiał wybrzmi podczas 26. edycji Festiwalu Jazz Jantar. Norweski gitarzysta zaskakuje z albumu na album, łącząc ze sobą różnorodne wpływy (m.in. muzykę elektroniczną) wynikające chociażby z dokonań tak odmiennych stylistycznie postaci jak Rama Narayana, Milton Nascimento, Robert Ashley, Morton Feldman, Steve Reich, Bob Dylan. Myhr lubi też nasycać swoją muzyką wątkami zaczerpniętymi z literatury, o czy można się przekonać śledząc jego dyskografię, w której nie brakuje odniesień do René Daumala, Jamesa Frazera czy Lewisa Carrolla.

Norweski artysta doskonale się czuje i porusza wręcz bezszelestnie wśród rozmaitych kultur, często odwiedzając kontynent afrykański i przenosząc stamtąd na grunt europejski różne rozwiązania rytmiczno-harmoniczne, co nie przeszkadza mu w łączeniu tego z wpływami amerykańskiego minimalizmu i gitarowej psychodelii kojarzącej się z tym, co prezentowała niemiecka grupa Can w latach 70. XX wieku. Inną stroną jego poszukiwań są ambientowe drony czy migoczące i wyciszone formy dźwiękowe, niejednokrotnie splecione ze światem natury.